Przemiana nie zachodzi u niego pod wpływem nieszczęśliwej miłości. Nie dochodzi do tego również, gdy ojciec Ewy odmawia ręki córki i pokazuje swoją nieszczerość w stosunku do Soplicy. Jego metamorfoza następuje, gdy Jacek w trakcie szturmu moskali na zamek Horeszki, kierowany impulsem i chęcią zemsty zabija ojca swej ukochanej. Jakim bohaterem romantycznym byłby Konrad Wallenrod, gdyby w jego historii nie znalazły się motywy miłosne? Przecież w „Giaurze” Byrona, który był jedną z inspiracji Adama Mickiewicza, główny bohater traci Leilę. Wraz z ukazaniem się tego utworu, motyw nieszczęśliwej miłości zaczął towarzyszyć bohaterowi romantycznemu. Obydwa dzieła mają cechy wspólne: łączy je motyw nieszczęśliwej miłości, forma przekazu (monolog), podmiotami mówiącymi są kochankowie wspominający utracone uczucie kobiety, którą kochali miłością prawdziwą i jedyną, w obydwu zakochanym parom towarzyszy natura, która skutecznie i prawdziwie oddaje stany ich emocjonalne oraz Motywy literackie. Powtórka do egzaminu ósmoklasisty. Motyw miłości w literaturze: https://prezi.com/pjw5yvup8see/prezentacja-motyw-o-miosci-literatura-w-klasie-1-3/ Jednym z najbardziej znanych przykładów nieszczęśliwej kobiety w literaturze jest Julia Kapulet, tytułowa bohaterka dramatu Romeo i Julia Williama Szekspira. W chwili, kiedy rozpoczyna się akcja utworu, Julia ma czternaście lat i jest dziewczyną posłuszną wobec rodziców, miłą i układną. Jest również pełna wdzięku. Topos to utrwalony obraz, motyw, wątek, temat powtarzający się w dziełach (literackich, malarskich, rzeźbiarskich itp.) danego kręgu kulturowego w różnych epokach. W szerszym znaczeniu topos można rozumieć jako uogólnione wyobrażenie, sytuację, wzór rozumowania występujący stale w dorobku kulturowym określonej cywilizacji Główny motyw dramatu. „Romeo i Julia” to prawdopodobnie najpopularniejsze dzieło, które porusza problematykę miłości romantycznej. Uczucia dwojga bohaterów „porażają” ich z ogromną mocą. Przed balem maskowym Romeo przeżywa swą nieszczęśliwą miłość do Rozaliny. W trakcie balu, w jednym momencie, doznaje miłosnego Motyw miłości w „Nad Niemnem”. Miłość jest jednym z głównych wątków powieści Elizy Orzeszkowej: „Nad Niemnem” i należy do kanonu głównych wartości, jakie powinny być ważne w życiu każdego człowieka. Obraz miłości szczęśliwej, spełnionej i pokonującej wszelkie trudności wyłania się z legendy o Janie i Cecylii. Nieszczęśliwa miłość to jeden z najczęściej wykorzystywanych motywów, nie tylko w literaturze. I bardzo często kończy się to w ten sam sposóbW serii o mot Jedną z najciekawszych postaci występujących w dziele Bolesława Prusa jest Ignacy Rzecki – żywy relikt poprzedniej epoki, człowiek kochający Napoleona, idealista. Mimo to, wielokrotnie podkreślał, iż wyidealizowana miłość nie prowadzi do niczego dobrego. Sam doznał takiego uczucia, a kochana przez niego kobieta spotykała się z C4S9oRY. Nieszczęśliwa miłość jest czymś, co niezmiennie fascynuje artystów. Miłość szczęśliwa, spełniona wydaje się czymś banalnym. Bajkowa fraza „i żyli długo i szczęśliwie” nie oferuje gorących emocji, napięcia i konfliktu – a tym przecież żywi się literatura. Do bodaj najsłynniejszych tego typu dzieł zalicza się „Romeo i Julia” Williama Szekspira. Utwór ten uznawany bywa za wręcz wzorcowy przykład ujęcia gorącej miłości, będącej przy tym miłością tragiczną. Julia i Romeo, młoda para zakochanych, wywodzą się z dwóch zwalczających się rodzin. Familie Montekich i Kapuletich pozostają w nieustannym sporze, a w renesansowej Italii takie vendetty uchodzą za świętość. Mimo to miłość przekracza waśń rodową – para za wszelką cenę stara się być razem i bierze potajemny ślub. Jednak na skutek nieszczęśliwych zbiegów okoliczności Romeo bierze Julię za martwą i popełnia samobójstwo. Kobieta, gdy budzi się z czegoś, co nie było śmiercią, a spowodowanym miksturą transem, widzi martwego ukochanego i również odbiera sobie życie. Rody godzą się ze sobą, dostrzegając, że ich spory wiodły do zagłady młodych – jednak ich śmierci nie da się cofnąć. Tragizm losów Romea i Julii polega na tym, że miłość rozgrywa się miedzy osobami związanymi konwenansami społecznymi i obyczajowymi. Nieco inaczej wygląda sprawa z bohaterami „Świtezianki” Adama Mickiewicza. Tam młody myśliwy spotyka się z tajemniczą kobietą. Poprzysięga jej miłość, zdając sobie sprawę, że za niewierność czekają go straszne kary. Dochowaj, strzelcze, to moja rada:Bo kto przysięgę naruszy,Ach, biada jemu, za życia biada!I biada jego złej duszy! Kobieta postawia przetestować ukochanego i udaje się doń pod inną postacią (najprawdopodobniej jest bowiem leśną nimfą). Na jej widok Zapomniał strzelec o swej dziewczynie. Za tę zdradę czeka go przyobiecana kara – zostaje na tysiąc lat zaklęty w drzewo. Zdradzona kobieta wydaje się również cierpieć. Chociaż bowiem „pląsa po srebrnym jeziorze” to jest „znikomym cieniem”, podobnie jak strzelec. Niewierność jednego z kochanków doprowadza do nieszczęścia obojga. Kolejną wreszcie nieszczęśliwą miłość znaleźć można w „Syzyfowych pracach” Stefana Żeromskiego. Młodzieńczą fascynacją głównego bohatera powieści, Marcina Borowicza, jest niejaka „Biruta” (Anna Stogowska). Obserwujemy powolne rodzenie się miłości między tą parą. Ich uczucie zostaje jednak brutalnie przerwane – ojciec dziewczyny zostaje zmuszony z powodów zawodowych do wyjazdu w głąb Rosji. Marcin traci wszelką nadzieję na dalsze widywanie się z ukochaną. Nieszczęśliwe miłości są częstym tematem literatury i sztuki. Powodem tego typu tragedii może być fakt osadzenia ukochanych w niesprzyjających warunkach społecznych lub gospodarczych („Romeo i Julia”, „Syzyfowe Prace”), niewierność jednego z kochanków („Świtezianka”) lub zwykły zbieg nieszczęśliwych przypadków (obraz Johna Millaisa „Ofelia”, odwołujący się do „Hamleta” Szekspira). Pewne jest jedno – nieszczęśliwa miłość przynosi cierpienia, a cierpienie od zawsze inspiruje artystów. Rozwiń więcej Motyw miłości nieszczęśliwej Odwzajemniona miłość to uczucie, którego pragniemy i potrzebujemy wszyscy. Relacje damsko-męskie bywają jednak bardzo skomplikowane. Motyw miłości nieszczęśliwej nie bez przyczyny przecież tak często bywa poruszany. Miłość to najbardziej wyjątkowe uczucie, jakiego może doświadczyć człowiek. Pragniemy kochać i być kochani. Móc dzielić z kimś swe troski i radości oraz mieć pewność, że zawsze zostaniemy wysłuchani. To upragnione przez wszystkich uczucie potrafi nadać sens życiu i uczynić każdą chwilę szczęśliwą. Zdarza się jednak, że miłość staje się pasmem cierpień. Los bywa przewrotny i pełen niespodziewanych zdarzeń. Nie sposób więc przewidzieć, jakie perypetie czekają daną parę. MOTYW MIŁOŚCI W KSIĄŻKACH – Motyw miłości nieszczęśliwej jest jednym z najczęściej poruszanych w literaturze i sztuce. Okazuje się, że wielokrotnie zakochanie kończy się dramatycznie. Do pełni szczęścia potrzebne są starania obu partnerów, a ci potrafią mieć różne potrzeby i pragnienia. Zawsze pozostajemy przecież indywidualnymi osobami. Wiele może nas połączyć, ale również dzielić, a kompromis nie zawsze jest osiągalny. Książki o miłości – co czytać! Książki z motywem miłości nieszczęśliwej poruszają ten trudny temat. Są to jedne z najbardziej poruszających historii. Wzruszeń na pewno nie zabraknie, skoro przyjdzie nam poznawać skomplikowane, miłosne relacje, których doświadczyli inni. Wiele osób z pewnością zdoła utożsamić się z poznanymi bohaterami, bo przecież podobne zdarzenia mają miejsce w prawdziwym życiu. Bariera na drodze nowo rodzącej się miłości w książce „Bez pamięci„ Jeden z głównych bohaterów – Falin – na skutek wypadku samochodowego traci żonę i córeczkę. Przez wiele lat mężczyzna żyje jak w amoku, nie potrafi pogodzić się z nieszczęściem, a ból po stracie najbliższych jest nie do zniesienia. Nadchodzi jednak dzień, w którym jedno zdarzenie wyrywa go z odrętwienia, a los na nowo rozdaje karty. Falin ratuje kobietę, która w efekcie traumatycznych przeżyć straciła pamięć. Zaczyna zwracać się do niej imieniem Oliwia, a czując, że jest w niebezpieczeństwie, postanawia zatroszczyć się o nią. Uczucie, które zaczyna rodzić się między nimi, przerywają częściowo odzyskane jej wspomnienia, a prawdziwe życie Oliwii staje się barierą na drodze nowo rodzącej się miłości. Czytaj dalej Motyw miłości nieszczęśliwej odnajdziemy w książce „Kochałem Żydówkę” To obyczajowa, dramatyczna opowieść o dojrzałych ludziach z bagażem doświadczeń, którzy zapragnęli znów pokochać. Młodym osobom ciężko jest nawiązywać satysfakcjonujące relacje, ale dla seniorów budowanie związku pozostaje jeszcze bardziej skomplikowane. Doświadczenia i przemyślenia gromadzone w trakcie życia, zamiast ułatwiać, utrudniają cały proces. Fabuła pozwoli nam poznać wdowca Jerzego, który, choć skończył już siedemdziesiąt lat, chce znów zaznać miłości. To dlatego odważy się szukać jej z pomocą portali randkowych. Jerzy gra na fortepianie i zdaje się kulturalnym romantykiem. Potrafi też dbać o relacje rodzinne, bo nigdy nie zapomina o wnukach. Los sprawi, że szybko pozna młodszą od siebie partnerkę. Głęboka, namiętna relacja szybko jednak rozczaruje. To wspaniałe, że dojrzali ludzie potrafią wręcz „oszaleć” z miłości. Niestety nierozwaga i brak czujności bez względu na wiek zawsze niesie ze sobą bolesne konsekwencje. Czytaj dalej Nieszczęśliwa miłość została opisana także w powieści „Pod innym niebem” Zrozumiemy, że miłosny zawód, choć bolesny, nie musi oznaczać końca wszystkiego. Jest to lektura napisana w lekki i obrazowy sposób, dzięki czemu trudno będzie nam oderwać się od tej historii. Poznamy Dorotę, która jak dotąd wiodła szczęśliwe życie. Niestety, gdy dowie się, że jest w ciąży, ukochany zacznie wypierać się ojcostwa i bez skrupułów ją porzuci. W jednej chwili na jej barki spadnie mnóstwo problemów. Przyszłość zacznie jawić się jako wielka niewiadoma. Możliwość ukończenia studiów i planowania kariery w tych okolicznościach wyda się niemożliwa. Ciągły brak pieniędzy będzie wszystko jeszcze bardziej utrudniał, ale los zamierza ją zaskoczyć. Niespodziewanie Dorota odziedziczy bajoński spadek. I dowie się ,że jest szlachetnie urodzona. Jeśli zechce przejąć majątek, będzie jednak musiała porzucić wszystko i wybrać się na drugi koniec kuli ziemskiej. Odnajdowanie się w nowym miejscu może być karkołomnym zadaniem, ale może dla Doroty i jej córki jest to szansa, by zacząć wszystko od nowa? Czytaj dalej „Finezja uczuć” to kolejna książka, w której odnajdziemy motyw miłości nieszczęśliwej Ta powieść opowiada też o poczucia obowiązku wobec najbliższych i sile ludzkich uczuć, które potrafią uszczęśliwiać, ale i ranić. Przyjdzie nam poznać bardzo przeciętne małżeństwo. Ich codzienność już dawno stała się przewidywalna i rutynowa. Adam większą część czasu spędza w pracy, a Alicja dba o dom i coraz bardziej odczuwa samotność. To niebezpieczna sytuacja, która naraża na szwank ich pożycie. Gdy na drodze Alicji pojawi się nowy mężczyzna, jej zmysły się rozbudzą. Niestety jest to ksiądz, a w purytańskim kraju nie ma miejsca na podobne uczucie. Nieszczęśliwa, małżeńska miłość wepchnęła Alicję w ramiona innego. Kolejna miłostka wyrasta więc na zgliszczach innego uczucia. Co z tego wyniknie? Czytaj dalej Motyw miłości nieszczęśliwej odnajdziemy w powieści „Drugie życie rzeczy” Główna bohaterka przyłapie męża na seksie z kochanką. Cała sytuacja będzie miała miejsce w bardzo zwyczajny dzień. Nie mogłaby przewidzieć i przygotować się na to, że po powrocie z pracy, we własnym domu, we własnym łóżku ujrzy taką scenę. Zszokowana i obrzydzona będzie w stanie jedynie wybiec przed dom i zwymiotować. Zrozumie, że właśnie coś się skończyło, a pomimo tego będzie musiała jakoś sobie poradzić. Ta powieść przekona nas, że ostatnie słowo zawsze należy do nieprzewidywalnego życia. Niektóre zdarzenia mówią, a wielu ludzi staje się lepszych, nawet gdy czynią zło. Tę historię trzeba poznać, by głęboko docenić jej przekaz. Czytaj dalej O nieszczęśliwej miłości mówi też książka „Na pożółkłym papierze” Główna bohaterka porzuciła narzeczonego, by próbować zasmakować wolności. Wydawało jej się, że sama będzie mogła się realizować. Podjęta szesnaście lat temu decyzja okazała się jednak niefortunna. Z czasem pozostała bowiem jedynie samotność i żal. Nieświadomie dramatycznie odmieniła swój los, a teraz będzie chciała wyjaśnić wiele kwestii. Zacznie więc pisać do dawnego ukochanego listy, by wytłumaczyć, dlaczego tak postąpiła. Czasu cofnąć się nie da, ale warto doprowadzić do końca najważniejsze kwestie. Czytaj dalej Zaprezentowane książki obrazowo opisują motyw miłości nieszczęśliwej. Warto po nie sięgnąć, by przeżyć chwile pełne wzruszeń. Pamiętajmy, że podobne zdarzenia mają miejsce w prawdziwym życiu. Miłość to najczęściej wykorzystywany motyw w literaturze, który nieprzerwanie pojawia się od początku działalności artystycznej człowieka i przewija się przez każdą epokę. Z reguły dotyczy on dwojga kochanków i ukazuje ich nieszczęśliwe, tragiczne uczucie. Choć nieco mniej popularny, to jednak równolegle istnieje motyw miłości innej, bo szczęśliwej, spełnionej i odwzajemnionej, która jest tematem niniejszego opracowania. Zemsta Romantycznym utworem, do którego chciałbym się odwołać, są „Śluby panieńskie” Aleksandra Fredro. Twórca „Zemsty” przedstawia w nim perypetie kilkorga młodych bohaterów żyjących w wiejskim dworku szlacheckim. Mężczyźni – Gustaw i Albin – oraz kobiety – Klara i Aniela – wychowują się razem i wydaje się, że są wręcz dla siebie stworzeni. Od początku utworu fabuła skupia się na wątkach miłosnych i sposobie, w jaki poszczególne postaci postrzegają to uczucie oraz jak ono na nie wpływa. Pomimo namów rodziców młodzi bohaterowie nie są jednak skorzy do małżeństwa, gdyż mają wiele obaw związanych z miłością. Sytuacja ulega zmianie, gdy do akcji przystępuje Gustaw, który urażony faktem odrzucenia oświadczyn przez Anielę, uknuwa intrygę, aby ją zdobyć, a dodatkowo zbliża do siebie Klarę i Albina. Utwór kończy się szczęśliwym zakończeniem w postaci małżeństwa dwóch par. Widać zatem, że w tym przypadku romantyczna miłość jest szczęśliwa i spełniona, gdyż daje wiele radości i kończy się zawarciem formalnego związku. W kontekście tematu należy również zauważyć, że w „Ślubach panieńskich” Fredro posłużył się popularną w romantyzmie, paranaukową koncepcją mesmeryzmu, zakładającą, że w świecie funkcjonuje pewna substancja przyciągająca do siebie dwoje ludzi i łącząca ich nierozerwalnym uczuciem. Jej działanie jest niezwykle silne i nawet społeczne konwenanse ani jakiekolwiek inne przeszkody nie są w stanie jej przeszkodzić. W przeciwieństwie do „Cierpień młodego Wertera” i „Pana Tadeusza” uczucie ukazane przez Fredro jest jednak spełnione i nienaznaczone tragizmem, choć oczywiście stanowi wielką siłę, której bohaterowie nie są w stanie się oprzeć. Dzięki intrydze Gustawa ostatecznie dochodzi do zawarcia małżeństwa pomiędzy bohaterami, mimo że wcześniej tak bardzo wyrzekali się, że to nie nastąpi. „Śluby panieńskie” są więc dowodem, że niezwykle silna i intensywnie przeżywana miłość romantyczna może być nie tylko tragicznym i rujnującym, ale również szczęśliwym, spełnionym i odwzajemnionym uczuciem. Noce i dnie Temat szczęśliwej miłości podejmuje również powieść „Noce i dnie”. Dzieło Marii Dąbrowskiej przedstawia skomplikowane i zawiłe uczucie pomiędzy Barbarą a Bogumiłem Niechcicami. Oboje są bohaterami bardzo różnymi od siebie, ponieważ mąż to typowy pozytywistyczny, prostolinijny, łagodny i przyjacielski mężczyzna, dla którego jedną z najważniejszych wartości jest praca, a żona to marzycielka uciekająca od zewnętrznej rzeczywistości i żyjąca w świecie ckliwych romansów. Mimo tych odmienność wspólnie dzielą codzienność, co – jak można się domyślać w świetle powyższego opisu – nie jest zbyt łatwe. Często dochodzi bowiem do niesnasek pomiędzy małżeństwem, jak chociażby wówczas, gdy zazdrosna Barbara robi wyrzuty Bogumiłowi bo, ten na pożegnanie ustroił jaśminem powóz Teresy. Jednak pomimo różnic i wielu awantur, do jakich dochodzi pomiędzy małżeństwem, miłość stanowi dla nich niezwykle ważną wartość. Wszak to głównie dzięki Barbarze Bogumił nie popada w skrajny i wyniszczający pracoholizm, gdyż żona często go za to gani i choć nie robi tego w sposób stonowany, to efekty jej starań są pozytywne. Z kolei Bogumił, traktując ukochaną po przyjacielsku i rozumnie, sprawia, że nie zanurza się ona całkowicie w świat pretensjonalnych i ckliwych romansów. Za sprawą męża, dla którego jest Barbara jest prawdziwą kobietą z krwi i kości, a nie egzaltowaną damą, nie traci ona kontaktu z rzeczywistością i całkowicie nie zamyka się na innych ludzi. Miłość Niechciców bez wątpienia można określić jako uczucie bardzo trudne i wymagające wielu wyrzeczeń oraz poświęceń, lecz jednocześnie jako pozytywna wartość w życie bohaterów. Uczucie daje im jak gdyby równowagę życiową i w przypadku Bogumiła nie pozwala pogrążyć się w pracy, a jeśli chodzi o Barbarę, to odciąga ją od marzycielskiego świata ckliwych romansów. Mistrz i Małgorzata O losach tytułowych bohaterów dowiadujemy się dzięki relacjom samego Mistrza, który opowiada swoją historię jako pacjent szpitala psychiatrycznego. Mówi o tym, jak poznał swoją wybrankę, gdy ta przechadzała się nieszczęśliwa po Moskwie, marząc o prawdziwym i szczerym uczuciu, którego nie było dane jej doznać, mimo że miała opiekuńczego, bogatego i dobrego dla niej męża. Mistrz nie posiadał tylu dóbr materialnych i mieszkał w niewielkim przybytku w starej kamienicy, gdzie spotykał się potajemnie z Małgorzatą. Żyjąc razem, w pewnym momencie mężczyzna nazywa ją nawet swoją żoną. Ich miłość jest silna, szczera, autentyczna, szczęśliwa, odwzajemniona oraz pełna wzajemnego zrozumienia i poszanowania, co całkowicie odróżnia ją od uczucia Emmy i Karola. Tym, co w dużym stopniu łączy kochanków z powieści Bułhakowa, okazuje się pisana przez tytułowego bohatera powieść. Małgorzata wypowiada się o niej pochlebnie i uważa ją za wartościowe dzieło, jednak odmiennego zdania są recenzenci, którzy nie pozostawiają na niej suchej nitki. Pod wpływem krytyki Mistrz popada w szaleństwo i ląduje w szpitalu dla umysłowo chorych. Przebywa w nim dwa lata i jest przekonany, że ukochana już dawno o nim zapomniała. Myli się jednak, ponieważ Małgorzata tak kocha swojego wybranka, że zaprzedała duszę diabłu, aby tylko go uratować. Widać zatem, że opisana przez Bułhakowa miłość jest zdolna do obopólnych poświęceń i choć musi stawiać czoła trudnym wyzwaniom, to udaje się jej je pokonać, co jest kolejnym elementem odróżniającym „Mistrza i Małgorzatę” od „Pani Bovary”. Małgorzata jest wierna ukochanemu i całkowicie mu oddana, czego bynajmniej nie można powiedzieć o Emmie. Wszak mimo tego, że uznano Mistrza za niepoczytalnego i wtrącono dla zakładu psychiatrycznego na długie 2 lata, Małgorzata nie poddaje i pragnie uratować ukochanego. Choć on nie ma jej wiele do zaoferowania, to ona trwa przy nim cały czas. Ostatecznie udaje im się zaznać szczęście przy wydatnej pomocy szatana, który ofiarowuje dwojgu tytułowym bohaterom możliwość wiecznego życia razem. Utwór Bułhakowa prezentuje miłość niezłomną i gotową do ogromnych poświęceń. Uczucie Mistrza i Małgorzaty jest wręcz magiczne i przełamuje wszelkie bariery, nawet umysłowe i fizyczne, czego dowód stanowi pakt z diabłem i przeniesienie się do innego wymiaru. W wymiarze ludzkim o miłości Mistrza i Małgorzaty można powiedzieć, że charakteryzuje się determinacją, wiernością, lojalnością i całkowitym oddaniem drugiej osobie. Wszystko to stanowi całkowite przeciwieństwo przyziemnej, tragicznej i nieodwzajemnionej miłości Karola i Emmy, choć należy zauważyć, że dzięki miłości Mistrz zmienia się z załamanego pesymisty w człowieka szczęśliwego, co stanowi przeciwność mającej odwrotny charakter metamorfozy Karola. Wichrowe wzgórza Obraz spełnionej miłości ukazują również „Wichrowe wzgórza”. Powieść Emily Brontë przedstawia historię uczucia pomiędzy Katarzyną Earnshaw a przygarniętym w dzieciństwie przez jej ojca Heathcliffem. Początkowo nic jednak nie wskazywało nie tylko na to, że zrodzi się pomiędzy nimi przyjaźń, ale nawet na to, że bohaterowie znajdą wspólny język. Katarzyna podchodziła bowiem sceptycznie do pomysłu przygarnięcia Heathcliffa przez ojca, ponieważ ta decyzja była sprzeniewierzeniem się wobec woli zmarłej kilka lat wcześniej matki. Mimo to Katarzyna szybko przekonuje się do przybranego brata, w efekcie czego stają się bliskimi przyjaciółmi spędzającymi wspólnie błogie czasy dzieciństwa. Kiedy ojciec umiera, prawdziwy brat głównej bohaterki – Hindley – z zazdrości przepędza z domu Heathcliffa i mianuje go parobkiem, lecz mimo to Katarzyna nie opuszcza go. Robi to dopiero wówczas, gdy przez przypadek zadomawia się w arystokratycznym domu państwa Linton, gdzie poznaje Edgara, a po kilku latach za niego wychodzi, aby zostać damą z wyższych sfer, mimo że tak naprawdę kocha Heathcliffa, lecz nie może się z nim związać, ponieważ jest on parobkiem. Ich miłość spełnia się po wielu towarzyskich komplikacjach, kiedy kilka godzin przed śmiercią Katarzyny wyznają sobie miłość i przebaczają wyrządzone krzywdy. „Wichrowe wzgórza” są więc kolejnym utworem, w którym miłość powstaje przez długi czas; rodzi się z przyjaźni i wspólnie spędzonego dzieciństwa, kiedy to dwie bardzo bliskie sobie osoby spędzały wspólnie czas. Narodziny tej miłości są jednak niezwykle burzliwe i wymagają podejmowania trudnych wyborów życiowych. Jest to uczucie z jednej strony pełne niezrealizowanej namiętności i ogromnego przywiązania wytworzonego na bazie przyjaźni i pokrewieństwa dusz, a z drugiej przepełnione zemstą i nienawiścią ze strony Heathcliffa wobec osób, które uniemożliwiały jego realizację. Miłość szczęśliwa i odwzajemniona to źródło szczęścia, radości i spełnienia dla bohaterów literackich. Dzięki niej odnajdują sens życia i pokonują przeciwności losu. Co prawda nie jest ona tak emocjonalna i kipiąca od emocji jak miłość tragiczna, ale jednak stanowi ważny motyw literacki, który warto odnotować. I. Literatura podmiotu: 1. Bronte Emily, Wichrowe Wzgórza, Warszawa, Prószyński i S-ka, 2009, ISBN 9788376486109, 2. Bułhakow Michaił, Mistrz i Małgorzata, Warszawa, Czytelnik, 1997, ISBN 8307025443, 3. Dąbrowska Maria, Noce i dnie, Kraków, Greg, 2003, ISBN 8373273751, 4. Fredro Aleksander, Zemsta, Kraków, Greg, 2008, ISBN 8373271961, II. Literatura przedmiotu: 1. Polańczyk Danuta, Mistrz i Małgorzata Michaiła Bułhakowa, Lublin, Biblios, 2009, ISBN 9788386581023, s. 27-28 2. Polańczyk Danuta, Zemsta Aleksandra Fredry, Lublin, Biblios, 2012, ISBN 9788386581788, s. 29-31. Ramowy plan wypowiedzi: 1. Teza: Miłość szczęśliwa i spełniona przynosi bohaterom radość i pozwala im odnaleźć sens życia. 2. Kolejność prezentowanych argumentów: a) „Zemsta”: obraz emocjonalnej i pełnej zaangażowania postawy Wacława i Klary w stosunku do miłości, którą za wszelką cenę pragną zrealizować. b) „Noce i dnie”: miłość jako trudne, ale szczęśliwe uczucie, które sprawia, że główni bohaterowie nie pogrążają się w pracy i w ckliwych romansach. c) „Mistrz i Małgorzata”: trudna i wymagająca, ale szczęśliwa i dająca poczucie spełnienia miłość pomiędzy tytułowymi bohaterami, którzy w ogromnym stopniu poświęcają się dla siebie. d) „Wichrowe wzgórza”: długo rodząca się miłość pomiędzy przybranym rodzeństwem; trudne uczucie, które wiąże się z zemstą i nienawiścią. 3. Wnioski: a) Spełniona i szczęśliwa miłość ma pozytywny wpływ na życie człowieka. b) Dzięki szczęśliwej miłości bohaterowie pokonują dzięki niej przeciwności losu.